Na twee jaar geen Balkanreis door het coronavirus, hadden de derdejaars Journalistiek deze keer wel geluk. Zij vertrokken acht oktober voor negen dagen op rondreis door Servië en Bosnië en Herzegovina. Dit is een samenvatting geschreven door studenten Hannelore Spileers en Amy Van Parys, én met studenten aan het woord.
De reis begon al vroeg op de luchthaven van Zaventem. De eerste stop op het programma: Belgrado, de hoofdstad van Servië. Na een korte pauze in het hostel, vertrokken we richting het centrum voor een tour doorheen het oude deel van de stad. Onze gids van dienst was Jovana Travicia. Jovana woont in Belgrado, maar heeft in Vlaanderen gestudeerd waardoor ze vlot Nederlands spreekt. Na de rondleiding sloten we de eerste dag af in een lokaal restaurant.
We moesten Jovana niet lang missen, want de tweede dag stond er samen met haar een fietstocht op het programma. Dat viel in de smaak bij João Ramboer: “Dat was mijn favoriete onderdeel van de dagen in Belgrado. Af en toe voelde het alsof we op een dijk aan de Belgische kust aan het fietsen waren. En er is geen mooiere manier om de stad op een sportieve manier te verkennen”
In tegenstelling tot de rondleiding van dag één, fietsten we door het nieuwe gedeelte van de stad. We zagen een typische wijk, het paleis van Belgrado en veel meer. In de namiddag bezochten we ‘Muzej Istorije Jugoslavije’, het museum over Josip Borz Tito. Om de dag af te sluiten ging een groot deel van de studenten Sportjournalistiek naar een lokale voetbalwedstrijd in tweede klasse. Zo zat dag twee er ook op en namen we stilaan afscheid van de stad. “Ondanks de interessante activiteiten heb ik het gevoel dat we nog niet alles hebben gezien van Belgrado”, zegt Dylan Rosseel. “Ons hostel lag op een prachtige locatie waar we op de Donau sliepen, maar dat was misschien wat te ver van het centrum om écht te genieten van de stad.”
Onze tweede bestemming was Novi Sad. De stad staat vooral bekend voor haar studenten en dat was ook waarom wij een bezoekje brachten. Er stond namelijk een samenwerking met de studenten Journalistiek van de universiteit van Novi Sad op het programma. We kregen drie dagen om samen met hen een journalistiek product te maken met als thema ‘human rights’. Op de eerste dag gingen we met de Servische studenten iets drinken en kregen we tijd om wat te brainstormen.
De tweede dag diende vooral om onze ideeën uit te werken en op de laatste dag stelden we de producten voor aan de rest van de groep. Sommigen kozen voor audio of video, maar de meesten schreven een artikel. Studenten Bas Verbrugghe en Aaron Vereecken maakten bijvoorbeeld een audiostuk over de verschillen in leefloon tussen Servië en België. Bas vond het een geslaagd project: “In het begin was ik bang dat de taal een heikelpunt zou zijn, maar dat was helemaal niet het geval. De Servische studenten van mijn groepje werkten niet alleen heel goed mee, maar ze gaven Aaron en ik ook meer info over de stad, het land en ze lieten ons lokaal eten proeven.”
Na drie drukke dagen in Novi Sad, gingen we op avontuur in Srebrenica, een stad in Bosnië en Herzegovina. We verbleven daar één nacht, maar daarvoor was geen hostel geboekt. We sliepen namelijk bij gastgezinnen. Drie gastgezinnen ontvingen ons met open armen. Met een buik vol Bosnische lekkernijen gingen we naar bed. Srebrenica is geen grote toeristische stad, maar het staat vooral bekend om de genocide die plaatsvond in juli 1995. We bezochten eerst het herdenkingsmuseum en daarna de begraafplaats waar 6000 slachtoffers begraven liggen. Zelfs nu komen er nog steeds graven bij. Srebrenica liet Siemen Caveye stil worden: “Die plek heeft zoveel historische waarde. Dat is toch wel blijven plakken: de verhalen van de mensen van het gastgezin, de beelden in het Memorial Center en vooral al die graven daar naast elkaar.”
Onze laatste stop was Sarajevo. Na onze aankomst vertrokken we meteen naar een gesprek met Hasan Nuhanovic, een van de mannen die het drama van Srebrenica overleefde. We kregen de tijd om vragen te stellen over de gebeurtenissen.
Op de volgende en eerste volledige dag in de hoofdstad van Bosnië en Herzegovina mochten we zelf onze dag invullen. De meesten gebruikten die dag om te werken aan hun individuele opdracht, maar er waren ook studenten die de toeristische kant opgingen. Zo bezochten ze de hoogste toren van Sarajevo en namen ze de welbekende kabelbaan die leidde tot een prachtig uitzicht.
Toen brak de laatste dag aan. We kregen een rondleiding doorheen de stad, de ‘Mission Impossible Tour’. Deze keer gingen we niet te voet of met de fiets, maar met de bus. We zagen onder andere de bobsleebaan die werd gebruikt tijdens de Olympische Winterspelen in 1984. Daarnaast liepen we ook in een klein deel van een ondergrondse tunnel naast de luchthaven die gebruikt werd tijdens de oorlog. De gids was een opmerkelijk figuur die ons allemaal zal bijblijven.
Sarajevo is de stad die bij veel studenten het langst zal bijblijven. Het is pittoreske stad die omringd is met bergen en een stadscentrum met sporen van het verleden. “Naast Srebrenica heb ik hier het meest gevoeld dat er daar recent een oorlog heeft plaatsgevonden”, aldus Thomas Soen. “Daarnaast is de stad ook een mooi voorbeeld van een maatschappij waar verschillende culturen samenleven”, vult Bas Vermeersch aan.
Dit was onze reis. Volgend jaar zullen andere studenten jullie meenemen doorheen hun reis. Hopelijk genieten zij er even hard van als wij dat deden. Tot de volgende!
Groetjes, Hannelore en Amy