Thang Quang: “Pas wanneer je op een paar moeilijkheden botst, besef je de waarde van een goed netwerk.”
Vietnamees Thang (21) kwam naar Europa met één doel: doen wat hij in zijn thuisland niet kan. Binnenkort studeert hij af als bachelor in Business Management & Entrepreneurship aan Vives.
“In mijn thuisland wist ik niet wat te doen. Ik voelde me er niet productief. Ik kon de gedachte dat ik tijd aan het verspillen was niet loslaten. Daardoor ontstond drie à vier jaar geleden de droom om naar het buitenland te gaan. Dus ik startte met het verkennen van mijn opties – het zou Nederland, Duitsland of België worden. De keuze voor België had vooral te maken met de kwaliteit van het onderwijs. Ik zie het als een land met veel macht. Een diploma behalen kan veel impact hebben, vooral in Europa. Met de juiste kennis en vaardigheden is het volgens mij makkelijker om een goede job te vinden. Ik zou graag een masterdiploma behalen, dus de kans is groot dat ik nog even hier blijf.
Dat terzijde, ben ik als Aziaat heel toegewijd aan mijn familie. Zorgen voor mijn ouders beschouw ik als een van mijn grootste verantwoordelijkheden. Niet omdat het moet, maar omdat ik het wil. Op financieel vlak wil ik dat mijn toekomstige gezin zich geen zorgen hoeft te maken over of iets wel of niet in ons budget past. Ik hoef geen fortuin te verdienen of uit te geven, maar wil wel verstandig met geld omgaan.
Hoewel ik hier niet veel vrienden heb, zijn er tal van momenten waar ik van kan genieten. Toch was het in het begin heel moeilijk voor me om connecties te maken door de culturele verschillen. Pas wanneer je op een paar moeilijkheden botst, besef je de waarde van een goed netwerk. Daarom wil ik het mijne ook blijven uitbreiden. Als buitenlander is het niet evident om hier je plekje te vinden. Ik ben het niet altijd eens met hoe mijn Belgische klasgenoten over het leven denken, onze visies zijn niet dezelfde. Hoe we succes definiëren bijvoorbeeld, is voor iedereen anders. Maar het leuke daaraan is om elkaars persoonlijkheden en achtergrondsituaties te ontdekken. Ik omring mezelf dan ook het liefst met mensen die oprecht interesse in elkaars cultuur hebben.
Door de toename in verantwoordelijkheden, deadlines, het tijdsverschil, … heb ik nauwelijks contact met mensen in mijn thuisland. Mijn familie kan ik slechts één tot twee keer per maand bellen. Naar mijn gevoel ben ik door het gebrek aan interactie de weinige vrienden die ik had verloren. Daarnaast is mijn leven sinds ik in België ben een stuk minder dynamisch geworden. Ik ben een tijdje depressief geweest – ik had te weinig te doen, bleef vaak thuis en had niemand waar ik op kon terugvallen. Mijn tijd hier is tot nu toe vrij zwaar geweest door de vele obstakels, maar ik heb gewerkt aan mijn welzijn. Ik ben erdoor gegroeid als persoon.”