Kaiki Hayakawa: “Ik wil sterven met een lach op mijn gezicht.”
Kaiki (20) is een uitwisselingsstudent uit Japan. Momenteel studeert hij aan Vives, waar hij de opleiding Business Management & Entrepreneurship volgt.
“Soms vind ik het lastig om me te integreren in de Belgische cultuur. Die is heel verschillend van mijn thuisland. Ik heb zeker een culture shock ervaren toen ik hier aankwam. Zo zijn er hier bijvoorbeeld geen buurtwinkels (convenience stores) die de hele dag door open zijn en moet je vaak betalen voor openbare toiletten. Bovendien rijden we in Japan links in plaats van rechts.
Toch geniet ik er ergens ook van; het is heel interessant om in aanraking te komen met personen met andere culturele achtergronden. Ik probeer de Belgische cultuur dan ook zo veel mogelijk te omarmen, maar ik voel niet per se de druk om te conformeren. Die is in Japan veel groter. Ondertussen ben ik ook wel bijna gewend aan de Europese gewoontes en standaarden, denk ik.
Het was niet simpel om meteen vrienden te maken; ik ben verlegen en spreek nog niet zo goed Engels. Ik zou graag blijvend contact met hen houden, maar dat zal door de afstand lastig zijn wanneer ik terug thuis ben. Maar mochten we in de toekomst toevallig in elkaars thuisland zijn, zou ik hen zeker terug willen zien!
Daarbij is het contact met mijn familie en vrienden in Japan onderhouden nu ook moeilijk geworden. Gelukkig kan ik wel makkelijk met hen chatten via wat wij SNS noemen – dit staat voor social networking services – zoals Instagram en LINE. Bellen verloopt wat stroever door het tijdsverschil van zeven uur.
Mijn toekomstdroom is om bij te dragen aan het oplossen van globale problemen. België wordt “de hoofdstad van de EU” genoemd – daarom denk ik dat ik hier in Europa veel over dergelijke kwesties kan leren. Meer specifiek hoop ik ouderen te kunnen helpen met gezond leven in een onafhankelijke en vergrijzende samenleving. Uiteindelijk wil ik graag een eigen bedrijf oprichten om die internationale, maatschappelijke vraagstukken aan te pakken.
Dat zal natuurlijk niet zonder tegenslagen lukken. Mijn doel is om mondiale problemen aan te pakken waarvoor nog geen oplossing bestaat. Zoals de vergrijzing van de samenleving, de opwarming van de aarde, enzovoort. Ik vermoed bijvoorbeeld dat geldproblemen en de relaties tussen verschillende landen een barrière zouden kunnen vormen.
Naast mijn ambities op school- en werkgebied zijn er ook nog andere dingen waar ik graag beter in zou worden, zoals gebarentaal leren en gitaar spelen. Maar als ik het groter geheel bekijk, wil ik gewoon een gelukkig leven kunnen leiden met mijn gezin, zonder ongemakken. Wanneer ik sterf, wil ik kunnen sterven met een lach op mijn gezicht.”