Jitske Lavaert (19) uit Lauwe heeft er al een hobbelige schoolcarrière opzitten. Na veel twijfels en slechte resultaten, zette Jitske haar studies in maart stop. Onze reporter sprak met haar over een woelige periode en de vergelijking met haar tweelingzus.
“Als kind had ik nooit veel problemen op school. Elke dag ging ik samen met mijn tweelingzus Silke en mijn oudere broer Jentel naar school. Alles verliep vlot, ik had veel vrienden en ik behaalde ook goeie punten. De studiekeuze voor het middelbaar was moeilijk. Ik wist totaal niet welke richting ik uit wou, dus besloot ik, in overleg met mijn ouders, de richting Handel te volgen in het Sint-Pauluscollege in Wevelgem. Ik was beter in vakken met wiskunde dan in taalvakken, dus die richting leek me logisch. Mijn zus ging naar een andere school. Na een jaar merkte ik dat de opleiding toch niet aan mijn interesses voldeed. Ik besloot om mijn tweede jaar Sociaal- en Technische Vorming te studeren. Mijn eerste twee jaar in het middelbaar verliepen vlot. Ik had geen buizen en scoorde op alles vrij goed. Ik sprong er niet uit, maar ik viel er ook niet uit. Na die twee jaar was het tijd om iets nieuws te doen. Ik hield van sport en bewegen en vertrok samen met een vriendin naar RHIZO Sportschool in Kortrijk. Dan begonnen de problemen op school zich op te stapelen.
De eerste examenperiode in het derde middelbaar verliep niet goed. Ik sukkelde vooral met Frans. Het was ook het jaar waar onze school geen leerkracht vond. Na de eerste examens, werd me voorgesteld bijles te volgen. Niet alleen voor Frans, maar ook om te leren studeren. Dat hielp wel, maar niet voor lang. In het vierde middelbaar was ik bijna voor alles gebuisd. Ik had het gevoel dat ik gefaald had, vooral omdat mijn zus zonder problemen het ASO aankon. Mijn vader vergeleek me vaak met mijn zus, wat ik echt niet leuk vond. Toen Covid-19 uitbrak, was het helemaal om zeep. Ik zat elke dag alleen thuis en ik had geen structuur. De pandemie heeft er wel voor gezorgd dat ik geslaagd was op het einde van het jaar. Het vijfde en zesde middelbaar verliepen iets beter, maar ik heb me echt doorheen die studiejaren geworsteld. Ik was opgelucht toen ik eind juni 2022 mijn diploma mocht afhalen. Ik was eindelijk afgestudeerd.
De keuze voor een opleiding in het Hoger Onderwijs was moeilijk. Door Covid-19 hadden wij niet de mogelijkheid om SID-in beurzen te volgen. Veel uitleg had ik dus niet gekregen. Verpleegkunde sprak me wel aan, maar in mijn achterhoofd speelde constant de gedachte dat het te moeilijk ging zijn. Na lang twijfelen schreef ik me toch in.
In het eerste semester besefte ik dat het moeilijk ging worden. De eerste examenperiode was dan ook een ramp. Toen begon de twijfel al. Zelf wou ik nog niet opgeven, terwijl mijn ouders het niet echt positief zagen. Ik deed toch verder en besloot me goed voor te bereiden. Elke dag was ik in de weer voor school. Dat was lastig, omdat ik ook veel dans. De combinatie was moeilijk. De examens verliepen uiteindelijk wel goed. Na de herexamens in augustus was ik voor alle vakken geslaagd. Ik was opnieuw gemotiveerd en wilde de opleiding verderzetten.
De motivatie ging al snel terug weg tijdens mijn eerste stage. Ik liep stage in het psychiatrisch centrum in Menen, wat enorm moeilijk was. Ik vertrok elke dag tegen mijn zin. De twijfel was meteen terug, nog sterker dan ervoor. Mijn examens verliepen opnieuw stroef. De resultaten waren nog slechter. Met een sterke twijfel besloot ik toch verder te doen. Het was vorig jaar gelukt, dus waarom nu niet? Ik hield het niet lang vol. Begin maart dit jaar besloot ik te stoppen met mijn opleiding. De interesse was volledig weg en mijn resultaten waren niet zoals gewenst. Ik weende elke dag. Ik wist niet hoe mijn toekomst er ging uitzien. Gelukkig vond ik veel steun bij mijn ouders en mijn vrienden. Ik maakte wel mijn examens nog, zodat ik mijn studiepunten niet zou verliezen.
“Ik weende elke dag. Ik wist niet hoe mijn toekomst er ging uitzien”
Ondertussen begin ik bijna met mijn nieuwe job. Ik zal werken in de Meridiaan in Menen. Een magazijn waar schoolboeken toekomen. Mijn taak zal zijn om pakketten te maken en te leveren aan scholen. Het is tijdelijk, maar ik moet iets om handen hebben.
In september begin ik met een nieuwe opleiding. Wat ik wil doen, weet ik nog niet zeker, maar ik wil wel iets in de zorg doen. Ik denk aan een opleiding medisch secretaresse of mondzorg.”
Ook Talya Haustrate (19) uit Waregem vertelt over het stoppen met hogere studies. Talya heeft dysfasie, wat al heel haar leven voor problemen zorgt op het vlak van school en bijleren.
“Ik ga al heel mijn leven naar school in Waregem. Mijn tijd op de lagere school verliep goed. Wel kreeg ik vroeg de diagnose dysfasie, een neurologische spraaktaalstoornis. Dat wil zeggen dat ik beschik over een minder goed taalvermogen. Spreken verloopt in het algemeen moeizaam. In het middelbaar ben ik dan ook begonnen met een BSO-opleiding. Zes jaar lang volgde ik de opleiding mode. Ik leerde er designs en kledij maken. Eigenlijk was het een voorbereiding op een verdere carrière. De eerste jaren vond ik heel interessant, maar de interesse ging snel weg.
Na zes jaar besloot ik de opleiding Verpleegkunde te studeren. Ik volgde een graduaat en deed ik in Roeselare. Na de eerste examenperiode zette ik een punt achter de opleiding. Het was te moeilijk en mijn examens waren ook niet goed. Mijn vader was eerst boos. Ik moest beter mijn best doen. Soms snapt hij niet zo goed wat dysfasie inhoudt. Ik had een diploma nodig, dus maakte ik eerst mijn zevende jaar mode af. Dat deed ik niet in Waregem, maar aan VISO in Roeselare.
“Mijn vader snapt soms niet wat dysfasie inhoudt”
Nadat ik afstudeerde aan het middelbaar, wou ik het toch nog eens opnieuw proberen. In september 2023 begon ik met de graduaatsopleiding Verpleegkunde aan Vives Kortrijk. Mijn stage en examens verliepen opnieuw niet goed. Voor beide zaken haalde ik een onvoldoende. Mijn docenten vertelden me dat ik beter zou stoppen, omdat het te moeilijk was voor mij. Ik wist niet zo goed wat te doen. Al twee keer geprobeerd, al twee keer mislukt. Ik twijfel enorm aan mijn toekomst en weet niet goed waar ik wel aan moet beginnen.
Volgend academiejaar probeer ik voor een derde keer een opleiding aan de hogeschool. Vorige maand schreef ik me in aan Howest Kortrijk en zal ik aan een graduaat Marketing- en communicatiesupport beginnen. Ik ben vaak bezig met sociale media en maak ook vlogs, die ik dan later op YouTube plaats. Intussen werk ik in een brasserie in Waregem. Ik hoop in september op een nieuwe start, maar we zien wel wat de toekomst brengt.”