In hartje Brugge vindt eind maart de tentoonstelling Rizoom plaats. De Stedelijke Academie voor Schone Kunsten laat er kant- en textielkunst zien in de Bogardenkapel. Onze reporter sprak met Annie Henderyckx (72). Zij is één van de cursisten die haar werk exposeert.
“Werken met textiel is absoluut mijn ding. Vroeger breide en naaide ik al de kledij voor mijn drie dochters. Nu vind ik het fantastisch om nieuwe technieken te leren.”
Annie Henderyckx is sociaal assistent van opleiding. Ondertussen is ze al enkele jaren met pensioen. Mevrouw Henderyckx is een creatieve duizendpoot. Ze vertelt ons graag meer over de tentoonstelling Rizoom, die plaats vindt in de Bogardenkapel en haar passie voor textiele kunst.De Bogardenkapel bevindt zich in de Katelijnestraat in Brugge. Tijdens de 17de eeuw behoorde de kapel tot de Bogardenschool. Dat was een wezenschool voor jongens. De kapel is een mooi kader om als kunstruimte te gebruiken. De ruimte is niet al te groot. Het hoge plafond, de mooie wit-zwarte vloer en de sobere muurversieringen dragen bij aan de sfeer die er hangt.
Een rizoom is een ondergrondse wortelstok.Op verschillende plaatsen groeien nieuwe planten uit deze stengel.Er is geen enkel begin of einde, de wortel gaat alle kanten op. Rizoom heeft ook nog een andere betekenis. Het is een manier van kijken naar de werkelijkheid. De kunstvorm gaat over verbinding, betekenis en beweging. Rizoom is altijd een proces in wording, het is nooit af. Het kunstwerk Rizoom is een groepswerk waar verschillende textieltechnieken werden aangewend om een netwerkachtige, complexe structuur weer te geven.
“Pas eind januari hoorden we in de les dat we bij het begin van de lente een tentoonstelling mochten verzorgen. De tijd om iets te maken was dus beperkt. Ik vond het wel spannend om samen met mijn medecursisten naar iets toe te werken. Met verschillende soorten materialen gingen we aan de slag, van breien tot kantklossen. De kleuren werden natuurlijk wel vooraf afgesproken om tot een passend geheel te komen. Het werden natuurlijke kleuren, aangevuld met witte en blauwe tinten. Ik breide een werk met doorzichtig bubbelplastiek. Niet zo evident, maar een creatieve uitdaging waar ik met veel goesting aan werkte.”
Annie was altijd al graag creatief bezig. Vroeger maakte ze kleren voor haar drie dochters, haar man en voor zichzelf. Van het naaien van rokjes, kleedjes en bloesjes tot het breien van dikke truien. Ze volgde naailes en leerde daarnaast patroontekenen. Ze was daar vaak en graag mee bezig. Maar op den duur had ze daar toch wel genoeg van. Bovendien kreeg ze ook last van haar schouders en het lukte niet meer om te breien. Ze volgde nog wel meer creatieve workshops, zoals: zijdeschilderen, pottenbakken, bloemschikken… Annie vindt het plezant dat ze veel verschillende dingen geprobeerd heeft.
“Ik ben blij met mijn creatieve hobby. Na de dood van mijn oudste broer, zijn zoon en mijn jongere zus voelde ik me wat verloren. Ik kon niet zomaar thuis blijven zitten. Het voelde alsof de muren op me af kwamen. Daarom zocht ik een nieuwe hobby om de tijd mee te verdrijven. Ik wilde bezig zijn. Nu ga ik elke week twee keer naar de les textiele kunst. Dat ik verschillende technieken kan leren, spreekt mij enorm aan. Het is een manier om intens bezig te zijn met een bepaalde methodiek. Shibori, borduren, coiling, punniken, weven en andere draadtechnieken passeren de revue. Ik ben ondertussen enkele jaren met pensioen. Daardoor heb ik tijd om met mijn creatieve hobby bezig te zijn. In de les werk ik aan mijn creaties en ook thuis kan ik er heel wat tijd aan spenderen. Thuis heb ik mijn eigen geïmproviseerd atelier waar ik heel wat materiaal verzamel dat ik misschien ooit wel eens kan gebruiken. Textielkunst is niet zo gemakkelijk. Ik weet altijd wel waar ik aan begin, maar vooraf weet ik nooit hoe mijn werk er uiteindelijk zal uitzien. Deze vorm van kunst is moeilijk om mooi te presenteren. Een schilderij of een foto spreekt voor zich, bij textielkunst is dat anders.”
Waar haar interesse voor kunst precies vandaan komt, weet Annie eigenlijk niet. Ze groeide op in Brugge, in een gezin met vier kinderen. Haar moeder was huisvrouw. Zij breide en naaide ook wel kleren, maar dat was eerder uit praktische overweging en had niks met kunst te maken. Haar vader was melkboer en voer met de bootjes op de Brugse Reien. Wanneer hij op zondag niet werkte, nam hij zijn dochter dikwijls eens mee naar het Gruuthusemuseum. Annie vond het geweldig om daar als kind rond te lopen. Er was zoveel te zien: historische kant, keurrijke glasramen, houtsculpturen, schilderijen, wandtapijten. Ze vertelt dat ze vaak dacht hoe fantastisch het wel niet moet zijn om zoiets moois te kunnen maken. Stiekem was ze wel een beetje jaloers op wat de kunstenaars allemaal konden maken.
Samen met haar echtgenoot bezoekt Annie graag een museum. Ze kan heel verwonderd zijn over wat een kunstenaar kan maken. Of het nu over schilder- of beeldhouwkunst of iets anders gaat, ze laat zich graag verrassen door verschillende kunstenaars, stijlen en technieken. Theater en muziek spreken haar ook heel erg aan. Annie vindt het geweldig om in een schouwburg te zitten en zich te laten meeslepen met wat op een podium gebeurt. Ze kan er enorm van genieten.
“Het is ook wel plezant dat mijn kinderen en kleinkinderen komen kijken naar de tentoonstelling Rizoom. Thuis zien ze me vaak met allerlei stoffen en draden in de weer. Ze kijken soms wat bedenkelijk omdat het eindproduct meestal niet meteen zichtbaar is. Mijn familie steunt me in wat ik doe, maar zelf zijn ze geen creatieve duizendpoten. Ik hoop dat ik nog lang plezier kan hebben van mijn hobby. Tijdens het creëren ben ik erg gefocust en heb ik geen tijd om met andere dingen bezig te zijn. Het helpt me om mijn hoofd leeg te maken en te ontspannen. Het duurt soms lang om tot een eindresultaat te komen, maar net dat zorgt voor voldoening. Het is fijn om trots te kunnen zijn op wat je zelf gemaakt hebt. Soms mislukt er wel eens iets, maar dat maakt deel uit van het proces. Volgend jaar wil ik me graag verdiepen in het kantklossen. Ik kijk al uit naar wat ik daar allemaal mee zal doen.”
Wie de tentoonstelling RIZOOM wil bekijken, kan van 23 maart 2024 tot en met 14 april 2024 terecht in de BOGARDENKAPEL in Brugge. De kapel is enkel open op zaterdag en zondag van 14u tot 18u.