De feestvierders gaan los op een Krank rave. ©Ruben Vandoorne

Van vrijdagavond 28 april tot en met zondagavond 30 april was een illegale rave aan de gang in Brustem, bij Sint-Truiden. Tot zelfs tienduizend feestvierders trokken naar leegstaande hangars van het militair domein. Uiteindelijk was zelfs de provinciale fase van crisisbeheer van kracht omdat er zoveel mensen aanwezig waren. Illegale raves zijn niet nieuw, maar gewoonlijk zijn ze kleinschaliger en halen ze bijgevolg niet de krant of het journaal.

Een rave is een dansfeest dat vaak de hele nacht doorgaat en waar elektronische muziek wordt gedraaid, zoals techno, house en trance. Het genre bestaat al sinds de jaren ’90. Raves vinden vaak plaats op afgelegen en industriële locaties en zijn populair onder jongeren die op zoek zijn naar een uitlaatklep voor energie en expressie. Er wordt vaak gebruik gemaakt van lichteffecten, lasers en rookmachines om een opgewonden en mysterieuze sfeer te creëren.

Krank

Jenz Doolaeghe is laaiend enthousiast over het genre. Hij is ook niet voor niets medeoprichter van Krank, een groeiend collectief dat raves organiseert. “Na corona merkten we dat de jeugd knaldrang had, maar er was weinig aanbod van techno, zeker in België. Krank wil waarden en de principes van de rave accepteren; alle vormen van expressie en respect op de dansvloer zijn daarvoor een must. Iedereen is welkom in hun community, ongeacht geslacht, gender, afkomst enzovoort. We willen meer en meer een exclusief merk worden; feestjes organiseren die je niet wil missen.”

Drempels

Maar raves organiseren is niet altijd even evident, zeker als startende organisatie, vandaar de opkomst van illegale raves. Goeie locaties zijn vaak te duur of niet beschikbaar. De nodige vergunningen zijn moeilijk verkrijgbaar. Ook voor Krank was het dus niet altijd even gemakkelijk. “Om de nodige vergunningen te verkrijgen, moet je een goede band hebben met het stad. In Gent zien we dat bijvoorbeeld bij onze partner Kompas Club, die ondertussen in slechts enkele jaren tot de beste clubs ter wereld behoort”, vertelt Doolaeghe.

Bovendien sta je als organisatie ook in voor de veiligheid en ben je verantwoordelijk als het misgaat. “We voorzien bij onze evenementen altijd een aantal vrijwilligers. Dat is deel van wat wij ons ‘sfeerbeheer’ noemen. Ze lopen rond in de zaal en monitoren of alles op een veilige manier verloopt. Als ze zien dat iets misloopt, grijpen ze in”, legt Doolaeghe uit. Na acht evenementen is er bij Krank nog niks misgelopen. “We waren tijdens onze evenementen slecht ingedekt omdat we een eenmanszaak waren. Nu worden we een vzw, wat veel interessanter is voor als het grondig fout gaat”, besluit hij.