Op zaterdag 30 september en zondag 1 oktober slaan vier kunstdisciplines de handen in elkaar tijdens de theatervoorstelling ‘Nostradamus, een artistiek visioen’. De voorstelling bouwt verder op de visioenen van het historisch figuur Nostradamus. Coördinator Karlien Lox geeft meer info over het project.
Nostradamus was een bekende ziener uit de zestiende eeuw. Vandaag de dag hechten nog steeds een aanzienlijk aantal mensen waarde aan zijn oude voorspellingen. “Het stuk dat ik wilde realiseren moest geen biografie zijn van Nostradamus. We wilden geen historisch stuk, maar leggen de focus op de visioenen en de manier waarop mensen elkaar beïnvloeden en zichzelf laten meedrijven in de mening van een ander”, vertelt Karlien Lox.
Met het oog op een concrete ontwikkeling van het stuk, deed Karlien beroep op kunstenaars uit diverse disciplines. “Toneelvereniging ‘De Leiezonen’ had meteen interesse in het project en begon al snel met teksten te maken. De dansers van ‘Danswijzer’ gingen aan de slag met de emoties die aan bod kwamen in het stuk”, zegt de coördinator. Dirk Coutuer componeerde de bijhorende muziek, maar de grootste moeilijkheid was om passende kunstwerken te vinden. “De uitdaging bij deze kunstwerken ligt in het feit dat we ze zwevend in de lucht plaatsen, aangezien ze de visioenen uitbeelden. Voor heel wat kunstenaars vormde dat meteen een beperking”, gaat Karlien verder.
Uiteindelijk kon ze terecht bij de leerlingen van het vijfde jaar in Sint-Lucas. Zij creëerden de kunstwerken die het publiek in de juiste mystieke sfeer moeten brengen. Geert Baeke verzorgde op zijn beurt de werken die ze tijdens de voorstelling gebruiken.
Geheel moet werken
Zaterdag 30 september gaat het doek voor de eerste keer op voor Nostradamus in theater Parothea. “Ons project is organisch gegroeid en heeft kunstenaars op diverse manieren samengebracht. We werken niet alleen met verschillende disciplines, maar ook met verschillende leeftijden. Waar onze jongste danser slechts 14 jaar is, is de oudste er al 44”, lacht Karlien. De coördinator stond ervoor in om het geheel te doen werken. “Kunstenaars zitten vaak op hun eigen eiland, maar nu wilden we een mooi geheel waarin er geen losse flarden te zien zijn. Iedereen werkte in zijn eigen ruimte, maar we zochten steevast naar de verbinding tussen elkaar”, sluit Lox af.