Corona is opnieuw aan een opmars bezig. Dit is ook te zien in het AZ Delta in Rumbeke, waar het aantal coronapatiënten met 30% gestegen is in de laatste twee weken. Jean-Paul Deceuninck is een van hen. De patiënt uit Roeselare maakte de afgelopen veel mee. Hij doet zijn verhaal.
Jean-Paul is net uit intensieve zorgen na daar een tweetal weken in quarantaine te hebben verbleven. Momenteel voelt hij zich beter, maar hij heeft het wel enorm lastig gehad, want uit bed geraken was lang onmogelijk. “Er werd zelfs een ambulance gebeld om me naar het ziekenhuis te brengen. Dit had wel niet enkel te maken met corona. Ik lijd namelijk ook aan Lewy-body-dementie (dementie met symptomen van Parkinson, red). Door de medicatie was ik heel vermoeid.”
Op dit moment wordt er geen corona meer bij hem vastgesteld, maar Covid heeft zijn lichaam enorm aangetast waardoor hij nog zwak is en nog moet verblijven in het ziekenhuis. Omwille van de medicatie en Lewy-body-dementie is zijn immuunsysteem zwaar aangetast. “Ik heb echt moeten vechten om hier bovenop te komen”, zegt Jean-Paul.
Raad van de dokters
De dokters vertellen hem dat hij aan de betere hand is. “Ze zeggen dat ik er mij wel zal doorscharrelen. Ik heb heel diep gezeten. Op een gegeven moment dachten de dokters dat ik zou sterven. Na de opname met de ambulance werd ik in quarantaine geplaatst op een gewone afdeling. Ik moest echter na een paar uur al verplaatst worden naar de intensieve zorgen omdat de situatie heel snel verergerde.” Jean-Paul heeft een tweetal weken verbleven op deze afdeling. “Daar heb ik enige tijd verbleven, ik weet zelf niet meer hoe lang, want ik was zo moe en verzwakt dat de dagen door elkaar liepen.”
Momenteel weet hij ook niet wanneer hij naar huis mag gaan. De Roeselarenaar denkt dat dit wel nog even zou kunnen duren aangezien de deskundigen nog iedere dag testen moeten afnemen. “De dokters en verpleegsters zijn vooral bezorgd om het aantal zuurstofdeeltjes dat opgenomen wordt. Zelf voel ik me ook nog niet klaar om naar huis te vertrekken.”
Nieuwe opmars
Jean-Paul merkt wel op dat er weer een stijging gaande is in het aantal mensen met corona. Voordat hij getroffen werd door de ziekte had hij al gehoord van een aantal vrienden dat ze ook besmet waren. “Ik merk de stijging ook op in het ziekenhuis. De patiënt merkt de stijging ook op in het ziekenhuis. Normaal gezien is er geen specifieke covidafdeling, maar worden besmette personen op een gemengde afdeling geplaatst. Wanneer je nu kijkt is er opnieuw een aparte quarantaine afdeling, waar je verplicht beschermende covidkledij en mondmasker moet dragen”, duidt Jean-Paul.
Symptomen variëren van persoon tot persoon volgens Jean-Paul. Er wordt geklaagd over de media omdat je daar voortdurend nieuwe symptomen ziet verschijnen die zouden kunnen wijzen op corona.
“Op den duur weet je het niet meer. Ikzelf had vooral hoofdpijn, moest veel hoesten en was vooral heel moe. Het is niet helemaal te vergelijken met mijn broer die Covid had tijdens de eerste besmettingsgolf. Hij had een aantal andere symptomen, maar ook een paar dezelfde. Mijn broer klaagde over hoofdpijn en was vaak moe, maar hij moest niet hoesten. Verlies van geur en smaak kwam dan wel voor, wat ik niet heb. Ik kan nog altijd genieten van het lekkere ziekenhuiseten.” (lacht)
Volgens Jean-Paul zal corona nooit verdwijnen. “Die nieuwe golf toont dat aan. Ik vrees dat opflakkeringen zoals deze blijven terugkeren, maar ik hoop dat dit minder frequent zal gebeuren. Het zal misschien wel minder voorkomen omdat meer mensen immuun zullen zijn.”
Behandeling in het ziekenhuis
Jean-Paul is zeer te spreken over zijn behandeling en over de regels in het ziekenhuis. Hij is bijvoorbeeld heel blij met de bezoekrechten, aangezien hij hoorde dat sommige ziekenhuizen het niet meer toelaten om elke dag bezoek te ontvangen. “In vergelijking met de eerste golf merk ik op dat ze me als persoon behandelen en niet als een nummer. Het personeel neemt echt hun tijd voor me. Als je hulp nodig hebt, zullen ze je altijd helpen.”
Over het algemeen vindt hij dat alles soepeler en rustiger is in vergelijking met de eerste besmettingsgolven. “Hoewel de behandeling van de persoon zelf in de eerste golven slechter was, vind ik toch dat ik het personeel niets kan verwijten. In de eerste golven waren er veel te veel mensen die in het ziekenhuis lagen. Het personeel kon bijna niet anders dan je zien als een nummer. Voor de dokters en verpleegsters was het volgens mij echt zwoegen. Er was ook veel te weinig personeel waardoor ze overwerkt waren”, zegt Jean-Paul.
Ook kreeg hij een tweetal bezoekjes van een psycholoog. “Dit is een stigma voor velen van mijn generatie, maar het heeft me wel deugd gedaan. Met al de ellende die ik al heb meegemaakt, en dit erboven op, kon ik wel een babbel gebruiken.”
Geschreven door Jason Dedier