Nina Derwael moet forfait geven voor het WK gymnastiek eind deze maand. Derwael kampt al een tijdje met een blessure. De topgymnaste is niet de enige sporter die op hoog niveau last heeft van langdurige blessures. Ook Dean Harvey Dolor, een achttienjarige karateka uit Putte Kapellen, heeft scoliose, een aangeboren afwijking aan zijn rug. En hoewel Harvey al op Europese Kampioenschappen gestaan heeft, blijft hij vechten met last in de rug.
Dean Harvey Dolor uit Putte Kapellen is al sinds zijn vijf jaar week in, week uit bezig met karate. In de jeugdreeksen leek dit gewoon een leuke hobby, maar op een bepaald moment kreeg hij de kans om op een hoger niveau te beginnen trainen. Harvey’s talent werd duidelijk. Een nieuw karatewonder leek geboren. Hij kreeg de kansen om internationale wedstrijden te vechen, zo was hij onder andere in 2022 aanwezig op het EK voor jeugd in Barcelona. Ondanks de goede resultaten heeft Harvey al van kinds af (aan) last van aangeboren rugklachten. Al onderging hij nog nooit een operatie, omdat het volgends arten negatieve gevolgen kan hebben.
Wat is juist het probleem met je rug?
“Ik heb een aangeboren afwijking, maar die is wel serieus verergerd al dat sporten. In principe zijn er twee ruggenwervels die bij mij niet recht op elkaar staan. Daardoor wordt er extra druk uitgeoefend op de zenuwen die naast mijn rug lopen. Dat zorgt dan voor veel pijn.”
Heb je dan heel de tijd rugpijn?
“Ik heb bijna altijd last van mijn rug, maar het is niet altijd even erg. Het hangt soms zelfs af van mijn slaappositie en het aantal uren sport dat ik de dagen ervoor heb uitgeoefend. Als ik veel sport, wordt de pijn erger, als ik niet sport, mindert die pijn weer.”
Hoe kom je ondanks je aangeboren rugproblemen, bij de sport karate?
“We wisten eigenlijk niet dat er iets mis was met mijn rug tot ik in het eerste middelbaar een keer gevallen was. Ik moest toen naar het ziekenhuis en na een scan merkten ze op dat er twee wervels niet goed op elkaar stonden. Daarvoor had ik eigenlijk nooit echt last van mijn rug, die is pas daarna begonnen.”
Hebben je ouders je nooit gewaarschuwd dat zoveel trainen verdere problemen kan veroorzaken?
“Mijn moeder was daar wel heel ongerust over en had eigenlijk liever gehad dat ik stopte met karate. Mijn vader vond dat ik door moest gaan en dat wilde ik zelf ook.”
Hoe zwaar is het mentaal als je naar een doel aan het toewerken bent en dan hervalt in je rugblessure?
“Dat is heel zwaar. Je wil net als je trainer graag winnen en daardoor probeert je extra hard te pushen. Het was mentaal moeilijk om bijvoorbeeld door de rugpijn mijn trainingen te annuleren. Je wil hem niet teleurstellen en vooral zelf je grootste doelen bereiken. Samen dromen we er jaarlijks van om de meest prestigieuze tornooien als het Europees- en Wereldkampioenschap. Het is jammer dat je zo’n wedstrijden moet missen door een slechte voorbereiding, mede door mijn rugblessure.”
Heb je ooit gedacht aan een operatie?
“Ja, daar is over gepraat toen ik jonger was. Maar volgens artsen zou die operatie eigenlijk te veel risico’s met zich meebrengen. Omdat ik mijn karatecarrière niet op het spel wil zetten, vermijd ik het liefst een operatie.”
Wat zeggen die artsen over je rugproblemen en over je sport?
“Ik mag gewoon blijven sporten, maar ik moet minstens 1 keer per week oefeningen doen die ik van mijn kinesist krijg. Ze zeiden ook dat ik in het dagelijks leven moet opletten met zware dingen tillen of zware handarbeid. Als de pijn erger zou worden, raden ze me wel een operatie aan. Laten we hopen dat dat er niet van moet komen.”
Heb je al aan stoppen gedacht?
“Ja, ik heb weleens aan stoppen gedacht, vooral tijdens de coronacrisis toen ik niet kon trainen. Maar omdat ik op dat moment bijna mijn zwarte band had, ben ik toch doorgegaan en achteraf gezien ben ik daar toch heel blij mee. Laten we hopen dat mijn rugpijn afneemt en ik nog mooie momenten in mijn carrière mag beleven.”