Saïd is 63 jaar en komt oorspronkelijk uit Irak. Al een kwart eeuw lang staat hij met zijn kraampje op rommelmarkten in België Nederland. Tussen de camera’s, ringen en andere curiosa deelt hij verhalen, onderhandelt hij met bezoekers en ziet hij generaties voorbijtrekken. Voor hem is de rommelmarkt meer dan een plek om spullen te verkopen—het is een wereld vol karakter, ontmoeting en nostalgie. Maar wat maakt deze markten, ondanks de opkomst van webshops en vintage apps, nog steeds zo bijzonder?
Voor Saïd beginnen de dagen op de rommelmarkt vaak nog voor de zon opkomt. Bij de vroegste markten is hij ’s ochtends om drie uur al wakker, zodat hij rond vijf uur zijn stand kan opbouwen en alles netjes kan uitstallen. Terwijl de meeste mensen nog slapen, laadt hij dozen, tafels en spullen in en maakt hij zich klaar voor een nieuwe dag tussen het antiek en de curiosa. Het is een zwaar ritme, maar hij doet het met volle overgave. “Ik ben het gewend,” zegt hij met een glimlach. “Het is mijn hobby, dus je moet er wat voor over hebben.”
“Ik ben geïnteresseerd in de verhalen achter spullen”
Saïd verkoopt niet alleen spullen, maar ook herinneringen en verhalen die schuilgaan achter elk object op zijn kraam. Voor hem is de rommelmarkt geen plek van simpele handel, maar van betekenisvolle ontmoetingen. Elk item heeft volgens hem een verleden, een verhaal dat het verdient om doorverteld te worden. “Ik houd van de geschiedenis van dingen,” zegt hij. “Soms weet ik precies waar iets vandaan komt, en dat maakt het bijzonder.” Met zorg pakt hij een oude, verweerde stenen pot op. “Deze gebruikte mijn oma in Irak om kruiden te pletten. Als kind keek ik hoe ze dat deed, elke dag opnieuw.” Voor Said is zo’n voorwerp veel meer dan oud huisraad—het is een stukje familiegeschiedenis, een herinnering aan vroeger, aan thuis. Door deze verhalen te delen met bezoekers van de markt, geeft hij de spullen een ziel.
De klik met fototoestellen
Naast zijn liefde voor verhalen en nostalgie heeft Saïd ook een imposante verzameling fotocamera’s opgebouwd. Zijn kraam staat vol met modellen uit allerlei tijdperken: van robuuste spiegelreflexcamera’s tot kleine analoge kliktoestellen. Zijn collectie fototoestellen koopt hij van een vriend die hem geregeld nieuwe exemplaren bezorgt. Zelf noemt hij zich geen fotograaf—vroeger leende hij wel eens het toestel van zijn vader, maar echt actief fotograferen heeft hij nooit gedaan. Toch groeide zijn fascinatie voor camera’s, en inmiddels heeft hij een indrukwekkend assortiment opgebouwd dat veel kijklustigen trekt. Op dit moment heeft hij zo’n honderd camera’s in zijn bezit. Ooit had hij er maar liefst 500 waardoor zijn hele zolder vollag.
Wat hem opvalt, is dat analoog fotograferen weer in de mode komt, vooral bij jongeren. “Er is iets in die ouderwetse camera’s dat mensen aanspreekt,” zegt hij. “Ze vinden het spannend dat je niet meteen het resultaat ziet.” Iets wat hij opvallend vindt, is het verschil in voorkeur tussen jongens en meisjes. “Jongens kiezen vaker voor analoog, terwijl meisjes eerder voor een digitale camera gaan,” merkt hij op. “Ik weet nog niet precies waarom dat zo is,” voegt hij nadenkend toe. “Misschien heeft het iets te maken met techniek, of met geduld. Maar zeker weten doe ik het niet.”
Jonge en nieuwsgierige kopers
Said ziet tot zijn grote plezier steeds meer jonge mensen langskomen aan zijn kraam. Hij vindt het geweldig dat de jeugd nog zoveel interesse toont in oude spullen. “Dat geeft mij hoop,” zegt hij. Zijn kraam is een bonte verzameling van zwaarden, pijpen, ringen en andere bijzondere objecten, en trekt altijd veel nieuwsgierige blikken. Jongeren blijven vaak hangen, stellen vragen, draaien aan voorwerpen en laten zich verrassen door de verhalen die hij erbij vertelt. Onlangs probeerde een groepje jongeren een pijp te ruilen tegen een van zijn ringen. Lachend vroeg Saïd of ze dan meerdere pijpen hadden, maar toen ze ontkennend antwoordden, zei hij gevat: “Een euro kan ik jullie ervoor geven.” De jongeren gingen geamuseerd verder, en Said glimlachte tevreden. “Ik vond het fijn dat ze het probeerden,” zegt hij. “Afdingen hoort er nu eenmaal bij. Dat is deel van de charme.”
“Elke rommelmarkt is ook een schattenjacht voor mezelf”
De eigen verzameling
Elke rommelmarkt is voor Saïd ook een persoonlijke zoektocht, een kans om nieuwe spullen te vinden die hij kan toevoegen aan zijn verzameling en te koop kan aanbieden. Terwijl hij door de markten slentert, kijkt hij met een scherp oog naar objecten die hij zelf mooi vindt, en als iets hem echt aanspreekt, kan hij het moeilijk laten liggen. “Als ik iets echt mooi vind, kan ik het niet zomaar achterlaten,” zegt hij. “Dan wil ik het zelf een tijdje hebben.” Soms bewaart hij de voorwerpen voor een tijd in zijn kraam of huis, genietend van de schoonheid en de geschiedenis die ze met zich meebrengen. Maar zoals alles wat hij verzamelt, is er altijd een moment waarop hij het beu is gezien. Dan zet hij het weer te koop, vaak met een beetje spijt, maar ook met de voldoening dat het nu voor iemand anders een nieuw leven krijgt.
Meer dan alleen maar verkopen
Ondanks de veranderende tijden, met de opkomst van digitale marktplaatsen en apps zoals Vinted, blijft de charme van de rommelmarkt onverminderd. Het is de menselijke interactie, het delen van verhalen, en de nostalgie die deze markten nog altijd zo bijzonder maken. Voor Saïd is het dan ook geen moment van verkoop alleen, maar een manier om het verleden levend te houden en door te geven aan de volgende generatie.
Bij het corrigeren en herschrijven van deze tekst is gebruikgemaakt van artificiële intelligentie (AI) om de taal, structuur en stijl te verbeteren.