Opgroeien in de 21ste eeuw is rennen op een loopband die steeds sneller gaat. Sociale media, constant bereikbaar zijn en je een weg banen door een veranderend lichaam en brein. Weerbaarheid bij jongeren neemt af, maar ook de financiële middelen om dat te voorkomen. De ontslagnemende federale regering schrapt drie miljoen euro aan steun voor projecten rond mentaal welzijn bij de toekomst van onze samenleving, en dat is ronduit gevaarlijk.
Ondanks de belofte dat er geld was, moeten organisaties zoals TEJO in Gent en JOCO Impuls in Antwerpen dit jaar met duizenden euro’s minder overbruggen. Die drie miljoen euro steun per jaar is op tafel gekomen na de coronacrisis. Jongeren hebben een deel van hun jeugd afgezonderd moeten doorbrengen. Een periode waar schermgebruik ook zo veel mogelijk is aangemoedigd: Zoomend de schoollessen volgen, vrienden en familie via de smartphone toezwaaien & jeugdelijke vrijheid afstaan. Jongeren hadden, of beter gezegd, hebben ondersteuning nodig om dat gat te dichten. Het gat waarin persoonlijke ontwikkeling tot stilstand kwam.
De belofte voor het geld was er, maar de daad bij het woord is zoek. Wel een fijn nieuwjaarsgeschenk: plotsklaps tientallen organisaties in de nesten werken. Het snijdt in de vingers van TEJO Gent, die het nu met 30.000 euro minder moet doen. De hélft van het budget om jongeren gratis therapie aan te bieden zonder afspraak. Ook JOCO Impuls kan vanaf april geen jongeren meer helpen om terug de weg naar de schoolbanken te vinden. De organisaties blijven met lege handen achter, en de jongeren met een te vol hoofd.
Is het nu echt moeilijker om vandaag jongere te zijn? Volgens een rapport van de Wereldgezondheidsorganisatie ervaart 30% van de Europese jongeren symptomen van angst of depressie. Het is dan ook pittig om op te groeien in een wereld waarin je constant gespiegeld en geprikkeld wordt. Schermen gevuld met schoonheidsidealen, schermen gevuld met overtollige communicatie, schermen gevuld met verslavingwekkende games en apps, schermen gevuld met informatie over alle hoeken van de wereld. Je staat constant in contact, maar verliest jezelf onderweg: wie ben ik in deze wereld.
Ja, we hebben problemen met de begroting. Jongeren zijn niet de enige die ondersteuning nodig hebben. Dat klinkt logisch, maar ook kortzichtig. Investeren in jongeren is geen luxe. Jongeren zijn de toekomst van de samenleving die het de komende generaties ook moeten kunnen bolwerken. Zij moeten het boeltje draaiende kunnen houden. Als de steun wegvalt, vallen kansen weg voor hun toekomst en die van ons allemaal.
Dus, ik vraag je: had je drie miljoen, wat zou jij dan doen? Denk er eens over na. Mijn antwoord staat vast. Investeren in de toekomst. Investeren in weerbaarheid. Investeren in de jeugd die het o zo nodig heeft.