Willy Verbruggen (88) heeft zijn leven gewijd aan de duivensport. Maar, wat voor hem eerst een bron van vreugde was, is nu een bron van verdriet. Onlangs verloor hij 35 van zijn prijsduiven aan een brutale diefstal. Willy’s verhaal staat helaas niet op zichzelf. Over heel België worden duivenmelkers getroffen door een golf van diefstallen. Het gaat niet alleen om de financiële waarde – vaak tienduizenden euro’s per duif -, maar ook vooral over de jarenlange toewijding die zo in rook opgaat. Hoe ondersteunen de duivenmelkers elkaar als een van hen te maken krijgt met diefstal?
Ami De Schuymer – 20 december 2024
“Als ik hoor dat een duivenliefhebber zijn duiven is kwijtgeraakt door een diefstal, raakt mij dat enorm en steek ik die mensen een hart onder de riem. Ik weet hoeveel werk wij duivenmelkers erin steken. Elke dag van de week zijn wij bezig onze duiven te voederen en hen te soigneren. Ik zie hen echt als mijn vrienden en ook bieden zij mij mentale steun als er iets scheelt. Het is onze passie en ons levenswerk en dan wordt dat plots afgenomen door enkele laffe mensen. Dan besef je ook hoe kapot de wereld is”, vertelt de gepassioneerde duivenmelker Tibe Pede (20).
Ook Paul Heyerick (63), trotse duivenmelker en voorzitter van de duivenclub ‘Eerlijk Duurt Langst’, onderstreept de emotionele band die een duivenmelker heeft met zijn duiven: “Een duif verliezen voelt alsof een stukje van jezelf wordt weggenomen. Het werk, de liefde, de tijd… Alles verdwijnt in één klap door iemand die het simpelweg afpakt. Het zijn mijn vrienden en als ik zoiets zou meemaken, zou het een diepe emotionele klap zijn.”
Toename van georganiseerde duivendiefstallen
De voorzitter van de Belgische Duivenbond (KBDB), Pascal Bodengien (57), wijst op een groeiende problematiek: “In regio’s zoals Geel en Westerlo zijn er de afgelopen twee jaar meer dan vijftien duivendiefstallen geweest. En het probleem escaleert door de commerciële waarde van de topduiven. België, de nummer één van de wereld in de duivensport, trekt helaas ook mensen met slechte bedoelingen aan.”
Veel diefstallen zijn goed georganiseerd. Volgens Bodengien worden vaak Oost-Europese mensen ingehuurd om duiven te stelen. Deze worden vervolgens doorverkocht aan het buitenland, ver weg van hun oorspronkelijke thuis.
Solidariteit onder de duivenliefhebbers
Hoewel de diefstallen pijn doen, biedt de duivenmelkersgemeenschap vaak een helpende hand. Pede legt uit: “Ik stuur een berichtje of vraag hoe ik kan helpen, bijvoorbeeld door jonge duiven te schenken of eieren te geven.” Petrus Devriendt (87), al meer dan zestig jaar duivenmelker, voegt toe dat de solidariteit in de duivengemeenschap sterk is, maar niet altijd zichtbaar: “De duivengemeenschap is als een hechte familie waarin we elkaar steunen op alle mogelijke manieren. Wanneer iemand een duif verliest, staan we altijd klaar om achter de schermen te helpen. Bijvoorbeeld door een luisterend oor te bieden of samen oplossingen te zoeken. Hoewel veel duivenmelkers liever niet openlijk over dergelijke verliezen praten, heeft dit verdriet binnen onze gemeenschap altijd een plaats.”
“We proberen ook andere duivenmelkers te waarschuwen via sociale media wanneer er een diefstal in de buurt heeft plaatsgevonden”, vertelt Pede. “In specifieke Facebookgroepen voor de duivensport wordt er volop over deze problematiek gepraat. Die bewustwording leeft sterk binnen onze gemeenschap, maar het is belangrijk dat we die ook creëren in de hele Belgische samenleving.”
De machteloosheid tegen criminaliteit
Ondanks beveiligingssystemen blijft bescherming moeilijk. “De meeste duivenmelkers hebben camera’s, maar toch blijven inbrekers hun weg vinden naar hun hok. We blijven met de handen in het haar zitten. De politie ziet dit vaak als een huisdierdiefstal, terwijl het voor ons een levenswerk vertegenwoordigt. Het gaat hier soms over prijsduiven van meer dan tienduizend euro en dan spreek ik nog niet over de emotionele waarde”, zegt duivenmelker Freddy Vindevogel (72).
De duivenbond probeert actie te ondernemen. Advocaten van de KBDB verzamelen dossiers om samen met het parket een sterker standpunt tegen deze criminaliteit in te nemen, aldus Bodengien. Toch voelen veel melkers zich machteloos en in de steek gelaten door de overheid: “Veel kleine duivenliefhebbers laten een pv aanmaken bij de politie omdat een van hun duiven gestolen is, maar voor hen is er geen aandacht. En dat terwijl België vol staat met camera’s. Er is enkel maar aandacht voor de topliefhebbers. Daardoor voelen sommige duivenmelkers zich genoodzaakt het heft in eigen handen te nemen. Zij melden niet langer elke diefstalpoging, maar wachten tot de daders terugkomen in de hoop hen op heterdaad te betrappen. Ik ken liefhebbers die letterlijk geen oog meer dichtdoen uit angst hun duiven te verliezen aan dieven”, geeft Bodengien aan.
Ondanks de toenemende dreiging blijft de liefde voor de duiven onverwoestbaar. “Het is een microbe die je niet meer kwijtraakt. Maar, deze passie verdient bescherming en het is duidelijk dat de duivenmelkers meer steun nodig hebben – van de overheid en van de samenleving in het geheel”, zegt Vindevogel.