Servische studente Tijana Šakić (19): “Ik hoop dat we ooit terug naar elkaar gaan luisteren”
Tijana Šakić is 19 en woont momenteel voor haar studies in Novi Sad in Servië. Ze studeert Communicatie en public Relations omdat ze hoopt op een dag het medialandschap in Servië te veranderen.
Communicatie studeren was niet mijn eerste keuze. Het medialandschap in Servië is ver van ideaal. Onafhankelijke en kritische journalisten zijn hier op één hand te tellen. Toch wil ik iets doen in de mediasector. Door mijn opleiding ben ik wel veel kritischer geworden ten opzichte van de propaganda in ons land.
Ik wil mijn stem absoluut laten horen. Jongeren worden hier vaak onderdrukt door de overheid, maar ik ben vastberaden. Ik krijg ook veel steun van mijn docenten. Ondanks de beperkingen in het Servische onderwijs, heb ik het geluk om kritische lesgevers voor de klas te hebben.
Jong zijn in Servië is lastig. We zijn geen prioriteit voor de overheid. Het voelt alsof we op een plateau gestrand zijn. Er is nauwelijks nog vooruitgang en er wordt amper naar ons geluisterd. Maar we zijn geen opgevers. Ik vind wel vaak hoop bij mijn medestudenten. Zij willen ook echt vechten voor een betere toekomst en een betere levensstandaard.
Veel jongeren vertrekken uit Servië wanneer ze de kans krijgen. Het aantal jongeren krimt zienderogen. De lonen zijn hier laag, de levensstandaard nog lager. Ik begrijp het, maar het maakt me ook verdrietig.
Ik droom ervan dat we ooit terug echt met elkaar praten. Het klinkt misschien naiëf, maar ik hoop dat er ooit een dag komt dat wij, mensen, elkaar terug begrijpen. Ik heb het gevoel dat technologie een stukje menselijkheid heeft afgenomen. We moeten die menselijkheid terug vinden. Ik wil daar echt voor vechten.
Communicatiestudente Ana Kerleta (20) : “Communicatie is verbinding”
Ana Kerleta is 20 jaar en studeert Communicatie en Public Relations aan de Universiteit van Novi Sad in Servië. Ze is gedreven door een diepe interesse in mensen en hun verhalen.
Mijn grootste passie in het leven zijn mensen. Dat klinkt misschien vreemd, maar ik omschrijf mezelf altijd als een zeer empathisch persoon. Iemand anders écht begrijpen, vind ik dan ook enorm belangrijk. Dat is ook de reden waarom ik voor Communicatie koos.
Communiceren is mijn hobby. Ik ben iemand die graag praat, maar ook vooral graag luistert. Opinies en ervaringen van anderen fascineren me. Ik leer graag bij van anderen en wil begrijpen wat hen drijft.
Het is mijn doel om een veilige omgeving te creëren waarin mensen zichzelf vrij kunnen uitdrukken. Mijn studie helpt me daar ook enorm in.
Iedereen heeft recht op een opinie. Ik vind het dan ook belangrijk dat je die correct en respectvol kan uitdrukken. Communicatie is alles in het leven. Daar ben rotsvast van overtuigd. Veel ruzies of frustraties komen ook voort uit miscommunicatie.
De media speelt een belangrijke rol in het vormen van een opinie. Wij, als mediamakers, moeten die rol dan ook serieus nemen. We moeten kritisch zijn en ruimte laten voor nuances. Ik wil bijdragen aan een mediawereld die ruimte biedt voor dialoog.
Mijn opleiding helpt me zowel persoonlijk als professioneel groeien als persoon. Ik ben een fervent planner geworden en zou graag professioneel werken in een eventorganisatie. Persberichten schrijven of het opstellen van communicatieplannen… Dat lijkt me een leuke carrière.
Mijn grootste droom is om Eurovisie mee te organiseren. Naast mijn passie voor communicatie ben ik ook muziekliefhebber. Die twee liefdes combineren is de ultieme droom.
Ik geloof dat iedereen een verhaal heeft en dat het onze taak is om dat verhaal een podium te geven. Ik wil mensen samenbrengen en hen een stem geven. Communicatie is verbinding. Dat is mijn levensmotto.
Journalistiek studente Lena Ćirić (20): “Ooit hoop ik de wereld te veranderen als journalist“
Lena Ćirić is 20 en studeert Journalistiek aan de Universiteit van Novi Sad. Ze droomt al jaren van een carrière als journalist. Toch is ze zich bewust van de vele uitdagingen die de job met zich meebrengt.
Ik zie mezelf echt als journalist, die rol lijkt me op het lijf geschreven. Ik ben altijd bezig met nieuws en interesseer me sterk in het medialandschap.
Journalistiek is een belangrijk onderdeel in een maatschappij. Het kan veel doen veranderen. Media heeft een onmeetbare kracht. Al sinds kinds af aan, ben ik gefascineerd door de rol van media.
De Mainstreammedia in Servië is onbetrouwbaar. Onze grootste nieuwsbronnen zijn tabloids. Het gaat dan ook vaak over schandalen. En kritische journalisten zijn schaars. De overheid gebruikt de media om propaganda te verspreiden. Dat zulke praktijken vandaag nog bestaan maakt me verdrietig.
Ik ben een optimistisch persoon. Ik weet dat journalist worden in Servië een riskante gok is. Als je te kritisch bent, dan zal de overheid zeker ingrijpen. Dat baart me zorgen, maar het maakt me ook vastberaden. Er is verandering nodig.
Jongeren zijn de drijvende kracht van ons land. We willen echt een betere toekomst. Vrienden van mij gingen enkele weken geleden gaan protesteren. Het ging over de LGBTQ+ rechten. Ik bewonder mensen die durven uitkomen voor hun opinie.
Opgroeien in Servië heeft zijn voor- en nadelen. We zijn met veel verschillende mensen, iedereen met zijn eigen verhaal. Dat is soms lastig, maar het heeft ook zijn voordelen. Dat vergeten we vaak. We kunnen veel leren van elkaar, maar we zijn altijd te druk bezig met het uitlichten van onze verschillen.
Ik hoop op een betere toekomst. Ik ben niet bang voor de overheid. Ooit hoop ik dat ik met mijn werk verschil kan maken. Ik geloof in een betere toekomst en wil daar actief aan bijdragen. Ze zullen mijn droom niet afpakken.
