De spanningen in het Midden-Oosten blijven toenemen, vooral door de voortdurende conflicten tussen Israël en Hezbollah. Op 17 en 18 september voerde Israël opnieuw aanvallen uit op Hezbollah, waarbij meer dan 37 mensen omkwamen. Sindsdien is de situatie verder geëscaleerd, met een toename van wederzijdse aanvallen. Veel Libanezen voelen zich steeds machtelozer nu de toekomst van hun land onzeker blijft.
Israël negeert de internationale oproep tot een staakt-het-vuren. Premier Benjamin Netanyahu gaf het bevel om de strijd voort te zetten. Hoe ernstig de situatie is, vroegen we aan Jens Franssen, oorlogsjournalist bij de VRT: “Het antwoord hangt af van waar je naar het conflict kijkt.” Franssen verduidelijkte dat mensen in Zuid-Amerika weinig aandacht besteden aan de oorlog, terwijl in Europa het conflict veel aandacht krijgt omdat het relatief dichtbij is. Toch gelooft hij niet dat de situatie zal uitmonden in een regionale oorlog: “De Europese landen hebben niets te winnen bij een conflict in het Midden-Oosten.”
Verder vertelt Franssen dat Israël juist wél een oorlog lijkt te willen. Het Israëlische leger dreigt al een tijd met militair optreden om de dreigingen van Hamas en Hezbollah uit te schakelen. “Een grondoffensief komt eraan, omdat dat tactisch de logische keuze is. Hezbollah kan weinig doen na eerdere tactische blunders,” voegt hij toe. Er heerst ook veel onzekerheid over de rol van Iran. Het land zou kunnen besluiten om ook in oorlog te gaan met Israël, wat mogelijk de Verenigde Staten erbij zou betrekken.
Hoewel een staakt-het-vuren van alle kanten wordt aangemoedigd, zegt Franssen dat dit er waarschijnlijk niet komt: “De legerchef is volop bezig zijn troepen voor te bereiden op een grondcampagne.” Daarnaast is Hezbollah volgens hem een makkelijke prooi: “De communicatie van Hezbollah is uitgeschakeld en verschillende leiders zijn geëlimineerd. Wat begon als een hulpoorlog voor Hamas, is nu een overlevingsstrijd geworden voor Hezbollah.”
Op de vraag hoeveel klappen Hezbollah nog kan incasseren, antwoordt Franssen: “Hezbollah heeft een breed kader, waardoor de leiders makkelijk vervangen kunnen worden. Het probleem is echter dat Israël door middel van technologie, zoals biepers, een volledig overzicht kon krijgen van de posities van de officieren en hun basissen.” Hierdoor is het voor Hezbollah moeilijk om effectief te opereren.
Zowel Europa als de VS spelen volgens Franssen een dubbele rol in het conflict: “Noch de VS, noch Europa hebben directe invloed op het beleid in Israël, maar Israël heeft hen financieel wel nodig.” Deze financiële banden worden versterkt door overeenkomsten over materieel en materiaal. Israël krijgt onder andere tanks en F-35’s van de VS, evenals munitie, bommen en springstoffen.
Franssen benadrukt dat duurzame vrede de beste oplossing is, zeker vanuit Europees perspectief. Daarvoor is echter wel een staakt-het-vuren nodig, wat niet zal gebeuren zolang Israël vasthoudt aan militaire druk. “Een eenvoudige oplossing voor het Palestijnse conflict bestaat niet,” besluit hij.
Om het verhaal ook vanuit een lokaal perspectief te belichten, spraken we met Toon Van Rompay, een Vlaming die voor de liefde naar Tel Aviv verhuisde en daar tijdens de oorlog blijft wonen. Van Rompay, werkzaam in de toeristische sector, merkt dat het conflict ook daar zijn sporen nalaat: “Hoewel het in Tel Aviv relatief rustig is, blijven toeristen weg uit gebieden waar er risico is op oorlog,” vertelt hij.
Een diplomatieke oplossing voor Israël is volgens Van Rompay alleen mogelijk als de gijzelaars uit Gaza worden vrijgelaten en er een nieuw Palestijns regime komt, zolang dat niet Hamas is.
Ook in Israël verwachten de burgers een groot offensief, maar om een andere reden: “Volgende week beginnen de Joodse feesten en daarna volgt het regenseizoen, wat het moeilijk maakt om met tanks te manoeuvreren,” legt Van Rompay uit.
Daarnaast wijst Van Rompay op de grote hoeveelheid desinformatie die tijdens de oorlog de ronde doet: “In het begin van de oorlog ging het verhaal rond van 40 onthoofde baby’s, wat later onjuiste informatie bleek te zijn. Nu is er veel speculatie over de doelwitten van de bieperaanval.” Hij voegt eraan toe dat ook in België niet alle informatie correct is: “Ik las een artikel van journalist Rudi Vranckx waarin hij schreef dat 1200 Israëli’s de Tempelberg bestormden. In werkelijkheid was het gewoon een jaarlijkse herdenking, die vrij rustig verliep. Dit toont aan dat verhalen vaak door een eenzijdige bril worden bekeken.”
De conclusie is dat de spanningen in het Midden-Oosten nog lang niet voorbij zijn en dat een grondoffensief geen verrassing zou zijn. Bovendien is het belangrijk om beide kanten van het verhaal te belichten in een wereld waarin desinformatie en fake news steeds vaker voorkomen.