Van een kinderdroom je levenswerk kunnen maken: een grote wens voor veel mensen, ook voor Siebe Degheldere (20) uit Eernegem. Zijn grote droom was om bij defensie te gaan, maar door blessure moest hij die opgeven. Nu is hij actief als ondernemer en mede-eigenaar van het jeugdhuis “De Couveuse”. Die carrièreswitch bevalt hem wel. ‘Door de mentale en fysieke vermoeidheid besloot ik een punt achter mijn carrière bij defensie te zetten. Daar was ik oké mee.’
REMI BULTINCK 26 SEPTEMBER 2024
Je kinderdroom was om in bij defensie te gaan. Ik kan me voorstellen dat de euforie groot was toen je aan je opleiding kon beginnen?
«Ik was dolgelukkig toen ik slaagde voor mijn ingangstesten. De bevestigingsmail betekende dat ik eindelijk mijn jongensdroom in vervulling kon laten gaan. Mijn mama is zelf politieagente: daardoor werd ik als kind vaak geconfronteerd met de hulpdiensten. Mijn fascinatie voor defensie bleef doorheen mijn schoolloopbaan groeien. Ik kijk met een heel positief gevoel op die periode van mijn toelating terug.»
Wat hield je militaire opleiding eigenlijk in?
«Onze opleiding begon met een trainingskamp in Saffraanberg. Dat is een basisopleidingskamp waar we vooral de basiseigenschappen van een militair leerden. We kregen daar tussen september en januari praktijklessen over hoe defensie in elkaar zit en hoe je in een team moet werken. In december en januari kwam daar nog een sergeant training bij. Dat was voor mij het leukste onderdeel van de opleiding. In een groot kamp in Elsenborn kregen we lessen over leidinggeven en troepen aansturen. Die “sergeantsrol” was me op het lijf geschreven.»
Waarom ben je toen plots met die opleiding gestopt?
«Na de eerste trainingskampen werden we eind januari naar Arlon in Luxemburg gestuurd. Dat onderdeel was fysiek een pak zwaarder dan de vorige twee kampen. Ik heb me daar ook wel ferm geamuseerd, maar na enkele weken begon ik te merken dat ik zowel op mentaal als op fysiek vlak steeds meer vermoeid raakte. Concentratieproblemen en ziekte door de koude temperaturen waren slechts enkele van de uitdagingen die daar op mijn pad kwamen. Na twee maanden in Arlon sloeg het noodlot toe. Ik scheurde mijn ligamenten rond de enkel en moest per direct het kamp verlaten. Niet veel later kreeg ik van de dokters te horen dat ik minstens anderhalf jaar buiten strijd zou zijn. Ik zou in die periode niet meer kunnen meedoen met de opleiding. Mijn chefs bij het leger hadden slechts één job meer voor me over: in de wachtpost voor de basis van Arlon werken. Dat zag ik echt niet zitten. Toen heb ik definitief een punt achter mijn carrière bij defensie gezet. De eerste dagen had ik het heel moeilijk. Ik was kwaad en verdrietig omdat ik mijn droom kinderen moest opgeven. Na enkele dagen reflecteren kwam ik tot de conclusie dat de situatie niet zou veranderen door gefrustreerd te blijven. Uiteindelijk had ik er vrede mee.»
Hoe heb je het leven daarna weer opgepikt?«De eerste week na de diagnose ben ik thuisgebleven omdat ik niet veel kon met mijn voet. Daarna ben ik gaan werken bij het bedrijf waar ik al enkele jaren aan vakantiewerk deed. Dat bedrijf heet ‘Lichtvis’ en dat is een distributiecentrum waar schoolboeken gesorteerd en verstuurd worden. Ik hield van mijn collega’s, maar had al snel door dat dit niet de job was die ik voor de rest van mijn leven ambieerde. Bij Lichtvis kwam ik wel in contact met een collega die me vertelde dat hij er van droomde om zijn eigen bedrijf op te richten. Dat heeft me zodanig geïnspireerd dat ik besloot om zelf ook die richting uit te gaan. Ik heb toen in april mijn eigen bedrijf opgericht: “NXT LVL Promotions”. Met mijn bedrijf zet ik vooral in op online marketing voorzien voor bedrijven. Toen ik eraan begon zag ik het eerder als bijberoep, maar ik wist wel dat ik na die zomer nog een stap verder wilde gaan.»
Je bent daarna begonnen aan de opleiding “Global Business Management”. Is dat een goede zet geweest?
«Ik had al snel door dat een eigen bedrijf oprichten niet zo makkelijk is als het misschien lijkt. Als je geen voorkennis hebt is het heel moeilijk om zaken als boekhouding en organisatie binnen je bedrijf soepel te laten verlopen. Daarom besloot ik om mezelf in te schrijven in een richting die me daarbij verder zou helpen. Dat is een heel goede en belangrijke stap geweest. Ik zit inmiddels in het tweede jaar en mijn bedrijf doet het inmiddels behoorlijk goed. Verschillende klanten hebben moeite met het digitaliseren, en ik kan toch wel met enige trots zeggen dat zij nu efficiënte online pagina’s hebben. De gezonde stress is er nog, maar ik kan niet wachten om mijn bedrijf letterlijk “naar The Next Level” te brengen (lacht).»