Het volledig partijbestuur van Open VLD neemt ontslag na de teleurstellende – maar niet volledig onverwachte – tegenvallende resultaten. De gezichten van de Open VLD-kopstukken spraken boekdelen: het dieptepunt is bereikt. Maar in een land van breuklijnen is het hoogst opvallend dat de Movement Réformateur (MR) van Georges-Louis Bouchez klaarblijkelijk geen last geeft van de voor de liberalen in Vlaanderen. Zij halen verbluffende resultaten en staan procentueel helemaal op kop van alle Belgische partijen samen. Drie redenen waarom Open VLD zo zwak scoort:
Pipigate-schandaal
Op 14 augustus viert minister Van Quickenborne zijn 50ste verjaardag met enkele vrienden bij hem thuis in Kortrijk. Nog voor het goed en wel donker is, loopt het al mis: enkele vrienden van de minister plassen tegen een politiecombi. Om 04:00 uur ’s nachts zien we de minister ook zelf even naar buitenkomen. Ook hij trekt aan de deur van de politiecombi en maakt een plasbeweging: later wordt dit bekend als het ‘pipigate’. Extra pikant: op dat moment was hij nog minister van Justitie.
We spoelen even door naar 16 oktober: op maandagavond schiet een terrorist drie Zweedse voetbalsupporters neer in Brussel. Zij waren aanwezig voor de voetbalmatch tussen de Belgische nationale ploeg en de Zweedse nationale ploeg. Niet veel later neemt minister Van Quickenborne ontslag omdat er bij het parket een fout zou gemaakt zijn in het dossier rond de dader. “Een fout met dramatische gevolgen, ik wil daarvoor mijn verantwoordelijkheid nemen”, zei hij op de persconferentie waar hij zijn ontslag aankondigt. Hij trekt zich terug in zijn thuisstad Kortrijk, waar hij opnieuw zijn burgemeester-postje opneemt. Een duidelijke neus voor politieke timing of eerder een vlucht uit de problemen?
En wie pronkt op de West-Vlaamse lijst van de Open VLD als lijsttrekker? Minister Vincent Van Quickenborne. Een blunder van Open VLD? Wellicht wel. Hij haalde uiteindelijk 14.438 stemmen, terwijl dat er in 2019 nog ruim 40.000 waren.
Vriendjespolitiek
Op 22 oktober wordt een nieuwe minister van Justitie aangesteld: Paul Van Tigchelt. Een relatief onbekende voor het grote publiek, maar volgens premier Herman De Croo de juiste man op de juiste plaats. Hij had al heel wat ervaring in justitie, maar was de laatste jaren ook kabinet-chef voor Justitie en Veiligheid, met andere woorden: de rechterhand van de aftredende minister. Met oog op de volgende verkiezingen ook een strategische zet: Van Tigchelt is een Antwerpenaar, een provincie waar Open VLD net heel zwak stond. Gwendolyn Rutten is woedend, zij voelt haar door de partijtop totaal niet gerespecteerd.
En dan is er nog de partijvoorzitter-kwestie. Egbert Lachaert werd aan de kant gezet na een desastreuze peiling. Daarop werd Tom Ongena door de partijtop naar voren geschoven. Hij haalde het, maar niet iedereen was heel tevreden over de gang van zaken. Els Ampe stapte op en zei: “de interne partijdemocratie was een fundament van Open VLD, zonder dat fundament kan je niet meer spreken van een democratische partij.”
Het moge duidelijk zijn: ook intern rommelde het bij Open VLD.
De Croo slaat de bal mis
Alexander De Croo draaide zichzelf in allerlei bochten: eindstand, de bocht te veel. Na jaren van zijn Vivaldi-regering te verdedigen, verloochende hij net voor de verkiezingen Vivaldi. De kiezer raakte verward en koos voor zekerheid. Die zekerheid vonden ze klaarblijkelijk allerminst bij Open VLD.
Maandag, een dag na de verkiezingen, nam het volledige partijbestuur van Open VLD ontslag. “Een eerste conclusie is dat deze tegenvallende resultaten een collectieve verantwoordelijkheid zijn. Daarom is afgesproken dat het volledige partijbestuur ontslag neemt. We starten onmiddellijk met de procedure van de verkiezing van een nieuwe partijvoorzitter en een nieuw partijbestuur. We zullen zorgen dat dit voor de zomer rond is”, aldus ex-partijvoorzitter Tom Ongena.
Wordt vervolgd…